Coen Verbraak is één van Nederlands’ beste interviewers. Hij won meerdere prijzen voor zijn scherpe interviews (o.a. een Zilveren Nipkow). Indrukwekkend. Hij weet als geen ander hoe je informatie uit iemand trekt. Hoe je iemand op de praatstoel zet. En hoe je ervoor zorgt dat iemand je in vertrouwen neemt.

In dit interview met Frits Baarda vertelt Coen Verbraak openhartig over zijn bijzondere interviews, zijn persoonlijke leven en over de geheimen achter de beste interviews. Hieronder lees je de 3 belangrijkste interviewtips van Coen uit het interview met Baarda.

1. Kleine vragen brengen je het verst

‘Uiteindelijk gaat het om de kleine vragen. Die brengen je het verst. Hoe kwam dat? Wat is er toen veranderd? En hoe veranderde u zelf? Hoe weet u dat eigenlijk? Die vragen vertellen ook hoe ik in elkaar steek, anders kan ik ze niet stellen. De kern van alle vragen is: waarom doet iemand wat hij doet?’

2. Oprechte interesse

Coen’s kracht is ‘oprechte interesse in de ander’, zegt hij. ‘Het is bij mij nooit gespeeld. De geïnterviewde doet ertoe. Mensen vinden aandacht fijn. Jij hebt nu ook veel aandacht voor mij. Je kijkt me aan, maakt contact. Dan begin ik ook te vertellen.’

3. Voorbereiding

‘Aandacht en concentratie zijn sleutelwoorden’, zegt hij, ‘maar zeker ook voorbereiding’. Ken de ander vóór je begint. ‘En heb vertrouwen in jezelf’, voegt hij eraan toe. Zijn voeten trekt hij onder tafel terug, zijn lichaam buigt iets naar voren. ‘Misschien dat ik nu uit de school klap’, begint hij aarzelend. ‘Ik bereid me altijd heel goed voor, ook voor de komende serie over religieuze leiders. Religie is voor mij een tamelijk onbekend terrein, weet je.’

Coen vergat één keer zijn A4tjes met vragen mee te nemen. ‘Een angstaanjagend moment’, vond hij het. ‘Een nachtmerrie.’ Smoezen waren zinloos, vluchten kon niet meer. Hij begon te vragen, het ging drie uur door. ‘Het ging fantastisch’, lacht hij breeduit achter de tafel. ‘Ik wist alle vragen nog. Helder denken en goed luisteren, daar gaat interviewen over. Maar een volgende keer doe ik het niet weer zo, hoor!’