Drie vergeten kanten van: Quiet Quitting

Het is een hot topic ‘Quiet Quitting’. Medewerkers die alléén doen wat nodig is, maar mentaal afgehaakt zijn op hun werk. Ze zijn fysiek aanwezig en doen hetgene waarvoor ze zijn aangesteld, maar niets extra’s. Geen initiatief, geen ambitie, geen drive.

Quiet Quitting wordt vaak gekoppel aan jonge mensen: de Millennials en GenZ-ers.

Zijn deze mensen verwend, lui en respectloos? Of zit er meer achter?

Brené Brown, Simon Sinek en Adam Grant schijnen in de podcast 'Dare to Lead' een heel ander licht op de zaak.

Drie frisse perspectieven, waarbij met name de tweede nauwelijks aandacht krijgt.

Punt 1: Wat we vergeten? De oorzaak van quiet quitting

De eerste vraag: WIE heeft er een probleem met quiet quitting? Dat is helder: de werkgever zet zichzelf in de slachtoffer rol. Die heeft er last van en ziet quiet quitting als gebrek aan ambitie en zelfs respect.

Maar de interessante en achterliggende vraag is: hoe is dat zo gekomen? Was dit gedrag er altijd aan of is het ergens door getiriggerd?

Adam, Simon en Brené stellen: vaak is quiet quitting het resultaat van verwaarlozing van diezelfde medewerker. Die komt vol ambitie en verwachting binnen, maar wordt teleurgesteld door een saaie baan, micro-managende baas, en groot gebrek aan vrijheid.

De medewerker wil meer, maar kan het niet. Of mag het niet.

En na verloop van tijd … tel je je zegeningen. Dus wie is dan de dader en wie het slachtoffer?

Punt 2: bij senior leiders heet dit ‘work life balance’

Nu wordt het interessant.

Want Quiet Quitting gaat in essentie om ‘grenzen stellen’ en ‘voor jezelf zorgen op lange termijn’. Ik wil een baan én een leven. En ik ga niet mijn persoonlijke leveren opofferen voor mijn werk. In elk geval niet structureel.

Als je er over nadenkt is het saillante geval:

als ervaren medewerkers dit aangeven, dan krijgen ze applaus. Want dan werken ze aan de work life balance,
als jongere mensen dat doen, dan krijgen ze hoon. En bestempelen we het als quiet quitting.

Dus kun je Quiet Quitting niet beter zien als een signaal dat iemand de work-life balance op orde wil houden? Voordat het mis gaat?

Punt 3: Het is niet gemakzuchtig maar juist heel ingewikkeld.

Tot slot: vergeet niet dat Quiet Quitting niet makkelijk is. Zeker niet als je intrinsiek gemotiveerd bent en ambitie hebt. En dat hebben deze mensen. Ze willen!

Als je dan toch quiet quitting doet, beland je in spagaat.

Je voelt meteen de spanning tussen 'wat er echt gedaan moet worden' en 'wat jij hebt besloten om te doen'. Dat is ongemakkelijk, zeker als je loyaal en empatisch bent.

Dus het is zeker niet gemakzuchtig. Het is juist heel intensief en ingewikkeld.